Po niedzieli Chrztu Pańskiego rozpoczął się w roku liturgicznym okres zwykły. Jego znakiem zewnętrznym jest zielony kolor szat liturgicznych. Słowo ”zwykły” może się nam kojarzyć z czymś nieistotnym, ale jest to zupełne niezrozumienie tego, czym jest czas zbawienia w historii Kościoła. „Okres zwykły”, to czas naszego uświęcenia, odkrywania depozytu wiary i chodzenie jak apostołowie, dzień w dzień za Chrystusem, który nam wyznacza drogę do Królestwa Bożego i sam staje się przykładem, jak ten cel osiągnąć. Choć nie ma jakichś ważnych świąt w tym okresie, to jednak ciągle słuchamy słowa Bożego i trwamy we wspólnocie eucharystycznej, a to są najistotniejsze elementy naszego uświęcenia w codzienności naszego dorastania w wierze i przynoszenia dobrych owoców dla naszego zbawienia. Bóg dał nam wiele czasu do wzrastania i zrozumienia naszego powołania. Każdy czas w życiu chrześcijanina jest przepełniony Bożym sensem. Trzeba tylko w świetle wiary ciągle głębiej odkrywać znaki czasu, by odnaleźć ślady Boga obecnego wśród nas. Trzeba wgłębiać się w słowo Boże i w modlitwie odpowiadać Bogu, który do nas przemawia i wzywa do wykorzystania naszej inteligencji, aby słysząc głos Boga „nie zatwardzać swego serca jak w buncie”, ale jak święci pozytywnie wejść na drogę pełnienia woli Bożej. To jest to zrozumienie, że już od najmłodszych lat trzeba solidnie przykładać się do naszych obowiązków, do czytania i pisania, sprzątania i różnych prac domowych, wśród których dorastamy do podjęcia pracy i naszego życiowego powołania, które określają sakramenty w służbie Kościoła czyli kapłaństwo i małżeństwo. Bo jak naucza św. Paweł: „Albowiem gdy byliśmy u was, nakazywaliśmy wam tak: Kto nie chce pracować, niech też nie je! Słyszymy bowiem, że niektórzy wśród was postępują wbrew porządkowi: wcale nie pracują, lecz zajmują się rzeczami niepotrzebnymi. Tym przeto nakazujemy i napominamy ich w Panu Jezusie Chrystusie, aby pracując ze spokojem, własny chleb jedli.”(2Tes 3,10-12). Praca ma różne oblicza i ma nas rozwijać, byśmy nie tylko umieli współpracować z ludźmi, ale stali się dziećmi Bożymi w dialogu ze swoim Ojcem. I temu odkrywaniu ma służyć okres zwykły roku liturgicznego.
W pierwszej części okres ten jest krótszy i rozpoczyna się po niedzieli Chrztu Pańskiego i trwa do wielkiego postu. Druga część okresu zwykłego rozpoczyna się po Zesłaniu Ducha Świętego i trwa aż do adwentu. W każdej części objawia się nam Bóg ze swoją prawdą, która nas czyni wolnymi i gotowymi do zdobywania świętości. Czego z serca wszystkim życzę i staram się w tym dziele uświęcenia pomagać.
Z modlitwą
